Koniec roku szkolnego 2020/2021

25 czerwca 2021 r. w Publicznej Szkole Podstawowej im. Jana Pawła II w Wolanowie odbyło się uroczyste zakończenie roku szkolnego 2020/2021.  O godzinie 8.00. rozpoczęła się część przygotowana dla dzieci z klas 0 – 3, a o godzinie 9.30. – dla uczniów z oddziałów 4 – 8.
Podczas obu uroczystości Dyrektor szkoły Pan Zbigniew Sarnat krótko podsumował miniony etap i w pięknych słowach życzył Gronu Pedagogicznemu i wszystkim pracownikom  szkoły, Rodzicom i Uczniom zasłużonych wakacji.
Po wystąpieniu Pana Dyrektora rozdano nagrody tym uczniom, którzy wyróżnili się wzorowym zachowaniem i bardzo dobrymi ocenami.
Ważnym elementem uroczystości było przekazanie przez uczniów klas ósmych opieki nad sztandarem szkoły swoim kolegom z klas siódmych.
Oldze Orłowskiej, Mai Pieczeniak, Martynie Golińskiej, Przemysławowi Tarnowskiemu i Bartoszowi Ślizakowi bardzo dziękujemy za wyjątkową postawę i pełnienie pieczy nad sztandarem w roku szkolnym 2020/2021. Powierzyli oni to zadanie młodszym uczniom: Zuzannie Woźniak, Marii Sukiennik, Zuzannie Szmyt, Ninie Kozdrach, Antoinette Malczewski, Antoniemu Pieczeniakowi i Łukaszowi Sadowskiemu.
Po częściach oficjalnych uczniowie z poszczególnych klas otrzymali świadectwa od swoich wychowawców.
Bardzo dziękujemy za ten wspólnie spędzony rok szkolny.
Życzymy Uczniom, Rodzicom i Wszystkim Pracownikom Szkoły zasłużonego wypoczynku!

Do zobaczenia po wakacjach!

Nie należy zatem traktować wakacji wyłącznie jako czasu pustej rozrywki, która zubaża i dehumanizuje, ale jako doświadczenie kształtujące samą egzystencję człowieka. Uwalniając się od rytmów codziennego życia, które męczą i wyczerpują fizycznie i duchowo, człowiek ma możność odkryć na nowo najgłębsze fundamenty swego życia i postępowania. W chwilach wypoczynku, a szczególnie podczas wakacji powinien uświadomić sobie fakt, że praca jest środkiem, a nie celem życia; ma też sposobność, by odkryć piękno milczenia jako przestrzeni, w której może odkryć samego siebie, aby wzbudzić w sobie wdzięczność i otworzyć się na modlitwę.

Naturalną koleją rzeczy może wówczas spojrzeć innymi oczyma na własne życie i na życie innych: uwolniony od pilnych zajęć codziennych, może odkryć swój wymiar kontemplacyjny, rozpoznając ślady Boga w przyrodzie i przede wszystkim w innych ludziach. To doświadczenie budzi w nim nową wrażliwość na ludzi żyjących wokół niego, poczynając od jego własnej rodziny.

Jan Paweł II